|

|

Zaburzenia osobowości – na czym polega ich leczenie?

Zaburzenia osobowości są zaburzeniami psychicznymi, na które składają się zespoły cech i zachowań, znacząco utrudniających normalne funkcjonowanie jednostki w społeczeństwie. Obecnie wyróżnia się kilka rodzajów zaburzeń osobowości – w tym zaburzenia o charakterze paranoicznym, schizoidalnym, antyspołecznym czy prezentujące chwiejność emocjonalną. Czym konkretnie charakteryzują się zaburzenia osobowości i w jaki sposób się je leczy?

Zaburzenia osobowości – charakterystyka i rodzaje zaburzeń

Zaburzenia osobowości obejmują trwałe oraz zakorzenione wzorce zachowań, które u danego pacjenta są sztywne i nie prezentują oznak elastyczności. W praktyce oznacza to, że – niezależnie od rodzaju zaburzenia, na które cierpi konkretna osoba – jest jej niezwykle trudno wchodzić w różne role społeczne, co przysparza jej cierpienia i jest powodem obniżonej samooceny. Zaburzenia osobowości objawiają się zarówno w kontaktach z innymi osobami, jak i w zakresie postrzegania rzeczywistości, w myśleniu oraz w emocjach pacjenta. Odczuwanie i ekspresja są często przerysowane i przytłaczające dla jednostki. Co istotne – zaburzenia osobowości mają charakter stały, a nie przemijający (jak, przykładowo, epizod depresyjny).

Obecnie wyróżnia się kilka typów zaburzeń osobowości. Mowa tutaj o:

  • osobowości paranoicznej;
  • osobowości schizoidalnej;
  • osobowości dyssocjalnej;
  • osobowości chwiejnej emocjonalnie (typu borderline oraz typu impulsywnego);
  • osobowości histrionicznej;
  • osobowości lękliwej (inaczej – osobowość unikająca);
  • osobowości zależnej.

Więcej informacji dotyczących cech każdego z typów wymienionych powyżej osobowości znajduje się tutaj: https://www.adamed.expert/pacjent/zdrowie-psychiczne/zaburzenia-osobowosci.

Zaburzenia osobowości – leczenie i terapia

Tak, jak zostało to już wspomniane, zaburzenia osobowości są utrwalonymi wzorcami zachowań, odczuwania i myślenia o charakterze stałym – dlatego całkowite ich wyleczenie nie jest możliwe. Niemniej, najważniejszą interwencją, jaką podejmuje się w zakresie poprawy jakości życia osób z zaburzeniami osobowości, jest psychoterapia dostosowana do konkretnego zaburzenia, stanu psychicznego pacjenta, a także do jego obecnych możliwości poznawczych. Dobór właściwego nurtu terapii oraz samego specjalisty jest niezwykle istotny, z uwagi na szereg błędów poznawczych i negatywnych wzorców zachowań prezentowanych przez osoby z zaburzeniami osobowości. Głównym celem psychoterapii jest to, by pacjent uświadomił sobie, które z jego myśli, zachowań i emocji są powodowane zaburzeniami, a następnie – by potrafił odpowiednio je modyfikować.

W zaburzeniach osobowości, co do zasady, nie stosuje się długotrwałego leczenia farmakologicznego – a z pewnością nie jest ono leczeniem pierwszego wyboru (tutaj najistotniejsza jest psychoterapia). Istnieją jednak okoliczności wymagające interwencji farmakologicznej oraz spotkania z lekarzem psychiatrą. Są to przykładowo sytuacje, w których pacjentowi towarzyszą zaburzenia lękowe, depresja czy nerwica, uniemożliwiające lub znacząco utrudniające podjęcie klasycznej psychoterapii. Leczenie farmakologiczne włącza się także u osób z myślami rezygnacyjnymi oraz samobójczymi oraz, ogólnie – będących w kryzysie zdrowia psychicznego.


Źródła:

  1. Dr med. S. Murawiec, lek. P. Brudkiewicz, Zaburzenia osobowości [w:] Medycyna Praktyczna, 09.08.2012
  2. W. Rybicka, Zaburzenia osobowości typu borderline – kiedy należy zgłosić się po pomoc? [w:] Medycyna Praktyczna, 16.04.2021
  3. Adshead, J. Sarkar, Istota zaburzeń osobowości [w:] Psychiatria po Dyplomie 9/2012
  4. Orłowska-Pawliszyn, J. Landowski, Współwystępowanie zaburzeń osobowości i ich wpływ na obraz kliniczny zaburzenia napadowego lęku [w:] Psychiatria 2008, tom 5, nr 1
  5. Nowak, Dymensjonalne podejście do zaburzeń osobowości – osobowość w DSM-5 [w:] Psychiatria 2015, tom 12, nr 2
  6. Orlof, K. M. Wilczyńska, N. Waszkiewicz, Dysocjacyjne zaburzenie tożsamości (osobowość mnoga) – powszechniejsze niż wcześniej sądzono [w:] Psychiatria 2018, tom 14, nr 4

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *